Książka Tadeusza Bednarskiego jest dobrze udokumentowanym opracowaniem losów społeczności żydowskiej żyjącej w getcie warszawskim na przełomie października 1939 i maja 1943 r.
Autor wykorzystał dokumentację i relacje uczestników opisanych wydarzeń, przedstawiając losy i strukturę podziemnej organizacji zbrojnej Żydowskiego Związku Wojskowego (ŻZW), odpowiednika polskiej Armii Krajowej, którego członkowie wraz z innymi organizacjami żydowskimi wywołali powstanie w getcie warszawskim. Temat ten nadal wzbudza wiele emocji i jest źródłem opracowań różnych środowisk, próbujących narzucić swoją wizję wydarzeń powstania w getcie warszawskim.
Książka jest hołdem złożonym powstańcom którym nie dane było doczekać końca wojny. Autor ma nadzieję, że stanie się ona impulsem do podjęcia rzetelnych badań nad historią getta warszawskiego. Proponuje powołanie przy Uniwersytecie Warszawskim Instytutu Stosunków Polsko-Żydowskich, który dokonałby kwerendy materiałów z różnych instytutów historycznych w kraju i z zagranicy, wraz z kopiami dokumentów z londyńskiego Instytutu im. gen.
Sikorskiego z okresu II wojny światowej.