19 kwietnia obchodzimy 79 rocznicę wybuchu POWSTANIA W GETCIE WARSZAWSKIM. Niemieccy okupanci na zajętych terenach Polski oddzielali ludność pochodzenia żydowskiego od reszty społeczeństwa. Getto w Warszawie było największe w okupowanej Europie. Zamknięto w nim prawie pół miliona mieszkańców Warszawy i okolic. Na skutek głodu i przerażających warunków sanitarnych na jego terenie zmarło prawie sto tysięcy z nich. Większość ludności została wywieziona z warszawskiego getta i zamordowana w obozach zagłady jeszcze w 1942 roku. Pozostali na jego terenie Polacy pochodzenia żydowskiego byli przeważnie osobami w sile wieku wykorzystywanymi przez Niemców jako siła robocza. Z początkiem 1943 roku kolejne próby wywożenia mieszkańców getta spotkały się ze zbrojnym oporem. 19 kwietnia siły niemieckie wsparte przez oddziały walczących po ich stronie ochotników rozpoczęły likwidację getta w Warszawie. Opór stawili im członkowie organizacji zbrojnych składających się z przedwojennych żołnierzy Wojska Polskiego i młodzieży z różnych organizacji politycznych. Po zakończeniu walk teren getta został zrównany przez Niemców z ziemią.
Symbolem pamięci o wydarzeniach z wiosny 1943 roku jest skromny wiosenny kwiat – żonkil.
W poniższym linku udostępniamy materiały edukacyjne przygotowane przez Muzeum Historii Żydów Polskich POLIN.